Sahne kameranın kalabalıktaki insanların bel ve bacak mahalline yavaş yavaş zoomlaması ile başlar. Çoğunlukla sahne esnasında çalan müzik hafiftir. Çocuğun zuhur etmeye başlaması ile tercihen hızlanabilir. Bel ve bacaklar yavaşça kenarlara açılır ve aradan küçük çocuk çıkar. Günlerdir hazırlandığı bu sahnenin çocuğu değişik triplere soktuğunu yüzünden açık seçik anlayabilirsiniz. Çok ciddi görünmeye çalışan, muhtemelen önemli bir vazifesi olan, filmde olayların akışını değiştirebilen, dudaklar aşağı sarkmış, gözler donuk ve anlamsız bakan, -varsa- birazdan söyleyeceği repliği içinden tekrar eden, yoksa daha da beter bir çocuk çıkıverir o aradan. Üstünde de mutlaka bir tişört vardır. Savaşlı filmse ille de üstü çıplaktır ve kaburga kemikleri sayılacak kadar zayıf olmalıdır... Kalabalığın orada kalabalık olma nedeni ile ilgili vuku bulmuş vakaya bu küçük çocuk sihirli bir dokunuş yapar. Ya kaybolmuş veya çok ihtiyaç duyulan bir şeyi bulmuş getirmiştir ya da bizzat orada bulunması ve görünmesi ile manen bir etkide bulunmuştur. Bu sahnenin mümkün olduğunca enstrümental ve yavaş geçmesi sahneyi bir o kadar dokunaklı yapar. Çocukcağızın daha o yaşta ne yaptığının tam olarak farkında ol(a)maması ile yüzüne yansımış ifade beni her zaman keyiflendirmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder